Werkgever moet oproepkracht tijdens ziekte doorbetalen

6 september 2012  door Maarten van Gelderen

Een oproepkracht heeft in feite alleen recht op loon tijdens een oproep. Bij ziekte bestaat er alleen recht op doorbetaling van loon als deze ziekte tijdens een oproep plaatsvond. Het recht op loon is dan beperkt tot de duur van de oproep.

Deze basisregels paste de kantonrechter in Heerenveen onlangs toe bij een geschil tussen een stratenmaker en zijn werkgever. Partijen waren een oproepcontract overeengekomen in de vorm van een arbeidsovereenkomst met uitgestelde prestatieplicht. De werkgever verplichtte zich in dit contract om de werknemer op te roepen als er werk voorhanden was, de werknemer verplichtte zich om aan een oproep ook gehoor te geven.

Vanaf 29 maart 2012 werkt te stratenmaker vrijwel dagelijks aan een project dat op 22 mei 2012 zou aflopen. Op 4 mei 2012 meldt de stratenmaker zich ziek en maakt hij aanspraak op doorbetaling van 70% van zijn loon. De werkgever weigert dit.

Werkgever: geen oproep, geen loon

Volgens de werkgever is er geen loon verschuldigd als de werknemer niet wordt opgeroepen. En volgens de werkgever werd de stratenmaker steeds per dag opgeroepen, zo ook op 4 mei 2012. De werknemer kan volgens de werkgever niet volhouden dat hij ook na 4 mei 2012 weer zou zijn opgeroepen.

De werknemer start een kort geding procedure bij de kantonrechter in Heerenveen. Hij voert aan dat de oproepovereenkomst eigenlijk beschouwd moet worden als een volwaardige arbeidsovereenkomst. Daarom heeft hij, zo stelt zijn advocaat, recht op doorbetaling van loon bij ziekte op grond van artikel 7:629 BW (de algemene verplichting van een werkgever om bij ziekte gedurende maximaal twee jaar 70% loon door te betalen). Volgens de werknemer heeft hij vanaf het ingaan van de overeenkomst steeds 40 uur per week gewerkt en is hij bovendien niet steeds opgeroepen, hetgeen kenmerkend zou moeten zijn voor een oproepovereenkomst.

Werknemer: ik werd ziek tijdens oproep

Subsidiair stelt de werknemer zich op het standpunt dat hij is ziek geworden tijdens een oproep. Als hij op 4 mei 2012 niet ziek geworden zou zijn, was hij op 7 mei (na het weekend) zonder oproep gewoon weer aan het werk gegaan.

De kantonrechter stelt allereerst vast dat partijen kennelijk de bedoeling hebben gehad om een oproepovereenkomst aan te gaan. Dit blijkt uit de aanhef en de inhoud van de overeenkomst. Omdat de werknemer nog slechts voor twee projecten is opgeroepen en omdat de overeenkomst tot aan de ziekmelding nog slechts een week of zes geduurd heeft, vindt de kantonrechter het te vroeg om de overeenkomst als een volwaardige arbeidsovereenkomst aan te merken.

Werknemer is slechts tweemaal daadwerkelijk opgeroepen

Of een oproepkracht tijdens ziekte aanspraak kan maken op doorbetaling van het loon, hangt volgens de kantonrechter af van de vraag of de werknemer, als hij niet ziek geworden was, werk zou hebben verricht. Dit is volgens de kantonrechter het geval. Volgens de rechter is aannemelijk geworden dat de werknemer slechts tweemaal daadwerkelijk is opgeroepen en wel bij de aanvang van het project. Vervolgens is hij steeds zonder oproep telkens aan het werk gegaan. De rechter oordeelt dan ook dat er sprake is van een doorlopende oproep en dat de werkgever om die reden tot de einddatum van het project (22 mei 2012) het loon moet doorbetalen.

Gelet op de korte duur van de loondoorbetalingsplicht in deze zaak (4 mei – 22 mei 2012) lijkt er sprake te zijn van een Pyrrusoverwinning van de werknemer. Toch valt uit deze zaak een belangrijke les te trekken voor werkgevers die met oproepkrachten werken. Zorg ervoor dat een oproepkracht ook daadwerkelijk bij elke oproep opnieuw wordt opgeroepen. Een werkgever die dit nalaat moet er rekening mee houden dat de oproepkracht bij ziekte recht heeft op loon voor de resterende duur van de opdracht. En dit zou in voorkomende gevallen wel eens om een veel langere periode dan enkele weken kunnen gaan.