Recht op pro rato transitievergoeding bij deeltijdontslag? [video]

8 juni 2018  door Maarten van Gelderen

Volgens een recente uitspraak van de kantonrechter in Den Bosch heeft een werknemer die gedeeltelijk ontslagen wordt ook recht op een gedeeltelijke transitievergoeding.

Dit lijkt een logische uitkomst, maar rechtsgeleerden zijn het niet allemaal met elkaar over eens. Waar ging het in deze zaak om?

Een commercieel medewerker met een dienstverband van ruim 22 jaar wordt geconfronteerd met een ontslagaanvraag. Zijn werkgever vraagt bij het UWV een ontslagvergunning aan op grond van een bedrijfseconomische reden. In deze procedure geeft de werkgever aan dat hij wel bereid is om de werknemer een nieuw arbeidscontract aan te bieden voor de helft van het aantal uren.

Deeltijdontslag wordt door UWV gehonoreerd

Het UWV verstrekt de gevraagde ontslagvergunning en geeft aan dat bij deze beslissing expliciet rekening gehouden is met het aanbod van de werkgever:

“Uitdrukkelijk is meegewogen dat het aanbod van de werkgever om aansluitend aan de rechtsgeldige beëindiging van het huidige dienstverband, de werknemer in dienst te nemen voor minder uren, te weten 20 uur per week, met overigens evenredig aangepaste arbeidsvoorwaarden.”

Vervolgens zegt de werkgever het dienstverband op en biedt hij de werknemer, zoals toegezegd, een nieuw arbeidscontract aan voor 20 uur per week. De werknemer accepteert dit nieuwe contract, maar claimt wel een transitievergoeding van € 25.000 bruto. De werknemer verwijst daarbij naar de wettekst rondom de verschuldigdheid van een transitievergoeding. In artikel 7:673 lid 1 BW staat namelijk dat een werkgever (o.a.) een transitievergoeding verschuldigd is als hij (de werkgever) het dienstverband opzegt. Daar is in dit geval sprake van, aldus de werknemer.

De werkgever denkt hier echter heel anders over. Volgens hem heeft de werknemer helemaal geen recht op een transitievergoeding. Hij is toch immers nog steeds bij de werkgever in dienst?

Daarop start de werknemer een procedure en moet de kantonrechter uiteindelijk bepalen of de werknemer wel of niet in aanmerking komt voor een transitievergoeding. De rechter overweegt allereerst dat er bij de totstandkoming van de Wet werk en zekerheid eigenlijk geen rekening gehouden is met deeltijdontslag. De parlementaire geschiedenis van deze wet biedt dus geen aanknopingspunten.

Werkgever moet halve transitievergoeding betalen

Vervolgens gaat de rechter na wat de strekking is van de transitievergoeding. Enerzijds is deze vergoeding erop gericht om de transitie naar een andere werkgever makkelijker te maken, anderzijds is de vergoeding ook een financiële compensatie voor het verlies van werk. Uiteindelijk komt de rechter tot een pragmatisch oordeel en beslist hij dat de werkgever 50% van de transitievergoeding aan de werknemer dient uit te keren.

Betekent dit nu dat een werkgever ook verplicht is om een gedeeltelijke transitievergoeding te betalen als op zijn initiatief maar met instemming van de werknemer de urenomvang van een arbeidscontract neerwaarts wordt bijgesteld? Ik denk het niet.

Strikt genomen vindt er in dat geval namelijk geen opzegging (of ontbinding) van de arbeidsovereenkomst plaats en is er dus geen wettelijke verplichting voor de werkgever om een (gedeeltelijke) transitievergoeding te betalen. In de praktijk zal een goed geïnformeerde werknemer echter alleen met een dergelijke urenvermindering willen instemmen als de werkgever zich bereid toont om toch een gedeeltelijke transitievergoeding betaalbaar te stellen.

Voorbeeldbrief om transitievergoeding te claimen

Met deze voorbeeldbrief verzoek je je (ex-)werkgever een transitievergoeding uit te betalen.