Ontslagvergoeding na langdurige arbeidsongeschiktheid?

13 januari 2011  door Redactie Ontslag.nl

Het enkele feit dat een werknemer na langdurige arbeidsongeschiktheid geconfronteerd wordt met een ontslagsituatie is onvoldoende om ook aanspraak te kunnen maken op een ontslagvergoeding. Maar in geval van bijzondere omstandigheden kan dit anders zijn.

De kantonrechter in Alkmaar moest hierover onlangs een oordeel vellen.

Medewerker op boorplatform

In de betreffende zaak ging het om een werknemer, die werkzaam was op een boorplatform. In 2002 viel de werknemer uit wegens een burn-out. Vanaf dat moment is hij ruim twee jaar niet meer in staat om te werken. De werknemer vraagt de kantonrechter om de arbeidsovereenkomst te ontbinden omdat het voor zijn ziekteverloop beter is dat de band met zijn werkgever verbroken wordt.

Werknemer claimt ontslagvergoeding

De werknemer maakt in deze ontbindingsprocedure aanspraak op een ontslagvergoeding van ruim 246.000 euro. Hij motiveert deze claim met het argument dat zij arbeidsongeschiktheid verband zou houden met de werkomstandigheden op het boorplatform. De werkgever ziet echter geen enkele aanleiding voor een vergoeding. Volgens hem heeft hij er alles aan gedaan om de werknemer te laten re-integreren.

Wel ontbinding, geen vergoeding

De kantonrechter buigt zich over deze vraag en gaat tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst over. Met betrekking tot de gevraagde vergoeding stelt hij echter voorop dat de enkele omstandigheid dat de arbeidsovereenkomst na een langdurig dienstverband wegens arbeidsongeschiktheid wordt ontbonden, op zichzelf onvoldoende is om de werknemer een vergoeding toe te kennen.

Voor vergoeding is bijzondere omstandigheid nodig

De rechter geeft vervolgens aan dat er voor de toekenning van een vergoeding in een dergelijk geval alleen aanleiding kan bestaan als er zich bijzondere omstandigheden hebben voorgedaan. Van een bijzondere omstandigheid zou volgens hem sprake kunnen zijn indien de werkgever een verwijt kan worden gemaakt van het ontstaan van de ziekte of indien de werkgever zich onvoldoende heeft ingespannen om de werknemer te re-integreren.

In onderhavige zaak komt de rechter echter tot de conclusie dat de werknemer onvoldoende gegevens heeft overlegd op basis waarvan een verband kan worden aangenomen tussen zijn arbeidsongeschiktheid en de werkzaamheden of de arbeidsomstandigheden.

De behandelend psycholoog die de werknemer kort na zijn uitval heeft gezien, maakt in zijn correspondentie geen melding van een verband tussen de klachten van de werknemer en zijn werkzaamheden. Door de werknemer zijn ook geen andere gegevens overlegd op basis waarvan een verband kan worden aangenomen, aldus de rechter.

Werknemer moet verband aannemelijk maken

Bovenstaande uitspraak illustreert dat de rechter doorgaans alleen aanleiding ziet om een beëindigingsvergoeding toe te kennen als de werknemer aannemelijk kan maken dat er sprake is van bijzondere omstandigheden. Dat zal meestal geen eenvoudige opgave zijn. De werknemer zal namelijk op zijn minst aannemelijk moeten maken dat er een verband bestaat tussen de arbeidsongeschiktheid en de werkomstandigheden of de (passieve) houding van de werkgever inzake de re-integratie.