Ontslag na beoordelingsgesprek leidt tot hoge ontslagvergoeding

30 november 2007  door Maarten van Gelderen

In de maanden december en januari worden binnen veel bedrijven beoordelingsgesprekken gevoerd die soms aanleiding zijn tot een ontslagsituatie. De werkgever die dit gesprek enkel gebruikt om een ontslagdossier op te bouwen, kan echter wel eens bedrogen uitkomen.

Zo oordeelde de kantonrechter in Amsterdam onlangs over een ontslagaanvraag dat door een Amsterdams effectenkantoor was ingediend tegenover een van haar werkneemsters. De dame in kwestie, sinds februari 2005 in dienst, had over de jaren 2005 en 2006 prima gefunctioneerd. Ook in de eerste helft van 2007 was zij door haar werkgever niet aangesproken op onvoldoende functioneren.

Op 22 augustus 2007 vond een onaangenaam gesprek plaats tussen de directeur van het effectenhuis en de betreffende werkneemster. In dit gesprek, dat volgens de werkneemster slechts enkele minuten duurde, werd haar aan de hand van een A4-tje door de directeur medegedeeld dat er sprake was geweest van ‘een kanteling in een half jaar tijd’. Er werden de werkneemster tal van verwijten gemaakt waarin zij zich totaal niet herkende.

Kort na het gesprek heeft de werkneemster zich ziek gemeld en ontstond een conflictsituatie. Uiteindelijk leidt dit tot een ontslagprocedure ten overstaan van de kantonrechter te Amsterdam.

De rechter maakt korte metten met het standpunt van de werkgever dat er hier sprake is van een zaak van disfunctioneren. Volgens de rechter waren er zwaarwegende aanwijzingen dat de directeur het beoordelingsgesprek niet gevoerd heeft om het functioneren van de werkneemster te bespreken en de verbetering daarvan te bevorderen, maar slechts om de beëindiging van de arbeidsrelatie op korte termijn te forceren.

Het feit dat tijdens de procedure duidelijk werd dat de advocaat van de werkgever betrokken was bij het opstellen van het bewuste A4-tje was voor de rechter des te meer aanleiding om aan te nemen dat het gesprek van meet af aan gericht was op het vertrek van de werkneemster. Volgens de rechter handelde de werkgever in ernstige mate in strijd met het goed werkgeverschap.

Omdat er sprake was van een relatief kort dienstverband vond de rechter een onverkorte toepassing van de kantonrechtersformule geen recht doen aan de situatie. Hij oordeelde dat er naar redelijkheid en billijkheid een ontslagvergoeding van 40.000 euro aan de werkneemster diende te worden uitbetaald. Ook werd de werkgever verplicht om de advocaatkosten van de werkneemster te vergoeden.

Deze uitspraak laat zien dat een werkgever niet te makkelijk moet denken over ‘even een dossier opbouwen’ met als doel de werknemer snel te lozen. Als er geen sprake is van meer structurele verwijten op het gebied van het functioneren van de werknemer en de werknemer wordt niet serieus in de gelegenheid gesteld om zijn of haar functioneren te verbeteren, dan kan de prijs (lees: ontslagvergoeding) van het ontslag wel eens hoog uitpakken.