Geen WW-uitkering bij beëindigingsregeling tijdens ziekte

30 november 2007  door Maarten van Gelderen

Sinds 1 oktober 2006 is het instemmen met een beëindiging van de arbeidsovereenkomst op initiatief van de werkgever geen reden meer voor het UWV om een WW-uitkering te weigeren. Geldt dit ook voor een uitkering op grond van de Ziektewet?

Het instemmen met een beëindigingsregeling werd voorheen gezien als een benadelingshandeling van de Werkloosheidswet. Deze regel is aangepast om de onnodige schijnprocedures, de zogenaamde pro forma procedures, die tot dan toe noodzakelijk waren een halt toe te roepen.

Hoewel de pro forma procedure inmiddels nog niet helemaal is verdwenen en in enkele gevallen nog steeds de voorkeur geniet, is het dus voor het veiligstellen van een WW-uitkering meestal niet meer noodzakelijk. In principe kan met wederzijds goedvinden een regeling getroffen worden, meestal in de vorm van een vaststellingsovereenkomst, waarin partijen de voorwaarden van de beëindiging vastleggen.

Het UWV zal in beginsel alleen een WW-uitkering weigeren indien blijkt dat het initiatief van het beëindigen van de arbeidsovereenkomst bij de werknemer heeft gelegen, of indien er een regeling wordt getroffen vanwege een dringende redenen (o.a. diefstal, fraude, vechtpartij op het werk).

Ook een zieke werknemer mag op grond van de Werkloosheidswet akkoord gaan met een door de werkgever aangeboden beëindigingsregeling en hij hoeft zich niet te beroepen op het opzegverbod tijdens ziekte. Juist op dit punt bestaat een grote onwetendheid bij veel werknemers, maar ook bij veel werkgevers.

Een zieke werknemer komt namelijk helemaal niet voor een WW-uitkering in aanmerking. Een zieke werknemer (en daarmee bedoel ik niet iemand met een flinke griep of een verkoudheid, maar een werknemer die enkele weken of langer ongeschikt is om arbeid te verrichten), komt in aanmerking voor een uitkering op grond van de Ziektewet.

Hoewel beide uitkeringen even hoog zijn, zeg maar 70% van het laatst verdiende loon, en beide uitkeringen door het UWV worden verstrekt, is het op grond van de Ziektewet niet toegestaan in te stemmen met het eigen ontslag. Op grond van artikel 45 lid 7 ZW moet een werknemer aanspraak maken op zijn recht van loondoorbetaling bij ziekte, tenzij hij een deugdelijke grond heeft om in te stemmen met een beëindiging van zijn dienstverband.

Een deugdelijke grond zou dan bijvoorbeeld kunnen zijn dat een huisarts en/of een arboarts verklaart dat het voor de werknemer niet bevorderlijk is dat er wordt gestreefd naar terugkeer op de werkplek, omdat dit de arbeidsongeschiktheid zal verergeren.

Indien er enkel sprake is van situatieve arbeidsongeschiktheid zou een werknemer wel kunnen instemmen met zijn ontslag. U moet dan denken aan een situatie waarbij een werknemer zich heeft ziek gemeld vanwege een heftig arbeidsconflict, maar wel in staat is direct bij een andere werkgever werkzaamheden te verrichten. In dat geval hoeft er namelijk helemaal geen beroep te worden gedaan op de Ziektewet, maar kan gewoon een WW-uitkering worden aangevraagd.

Dit laatste nodigt veel werknemers dan ook uit om zich hersteld te melden vlak voor ze uit dienst treden. Deze ‘tactische’ herstelmelding zal echter geen oplossing bieden. Ik doel hier mee op de situatie dat een zieke werknemer zich beter meldt vlak voordat hij een uitkering gaat aanvragen, maar eigenlijk wel doorlopend ziek is. Er dient dan namelijk geen ZW-uitkering aangevraagd te worden, maar een WW-uitkering. Indien de werknemer zich vervolgens wederom ziek meldt, zal hij
geconfronteerd kunnen met een UWV die de ZW-uitkering weigert. Het UWV zou zich namelijk op het standpunt kunnen stellen dat de werknemer had kunnen voorzien dat hij zich weer opnieuw (op basis van dezelfde klachten) ziek zou moeten melden.

Al met al betekent dit dus dat een werknemer zeer voorzichtig moet opereren, indien er tijdens ziekte een beëindigingsvoorstel wordt voorgelegd. Krijgt u met een dergelijke situatie te maken, dan is het raadzaam om in elk geval juridisch advies in te winnen.