Zieke werknemer: UWV beslist?

7 november 2008  door Redactie Ontslag.nl

Veel werknemers kennen het UWV enkel als uitvoerder van werknemersverzekeringen. Het UWV speelt echter ook een belangrijke rol bij langdurig zieke werknemers en in gevallen waarin getwist wordt over de vraag of de betreffende werknemer wel echt ziek is.

Het komt regelmatig voor dat werkgever en werknemer van mening verschillen over de vraag of werknemer daadwerkelijk ziek is. In dat geval zal doorgaans in eerste instantie de bedrijfsarts een oordeel geven over de vraag of de werknemer in staat is werkzaamheden te verrichten. Dit oordeel noemt men ook wel de zogenaamde ‘first opinion’.

Als de werknemer (of de werkgever) het met dit oordeel niet eens is, kan bij het UWV een zogenaamd deskundigenoordeel worden aangevraagd. Dit deskundigenoordeel wordt ook wel de ‘second opinion’ genoemd. In het kader van dit deskundigenoordeel wordt de werknemer opnieuw onderzocht door de UWV verzekeringsarts. Het oordeel van het UWV is meestal doorslaggevend voor de vraag of de werknemer nu wel of niet arbeidsongeschikt is.

Een rechter is echter niet verplicht om het oordeel van het UWV te volgen. Het komt het met enige regelmaat voor dat de rechter anders beslist.

Voorbeeld 1

Werknemer in kwestie meldt zich ziek na een conflict met een collega. Werkgever initieert vervolgens een gesprek met werknemer om hem andere werkzaamheden aan te bieden op een andere locatie binnen hetzelfde bedrijf. Werknemer weigert dit, omdat hij nog steeds meent arbeidsongeschikt te zijn. Werkgever staakt vervolgens de loonbetaling aan werknemer, omdat werkgever van oordeel is dat werknemer niet langer arbeidsongeschikt is.

Werknemer accepteert dit standpunt niet en vraagt bij het UWV een deskundigenoordeel aan. De verzekeringsarts van het UWV controleert de werknemer, maar wint verder geen informatie in bij de werkgever. De UWV arts komt uiteindelijk tot het oordeel dat werknemer nog steeds arbeidsongeschikt is.

Ondanks de bevindingen van de UWV arts weigert werkgever tot hervatting van het loon over te gaan. Als gevolg hiervan ziet werknemer zich genoodzaakt om in kort geding een loonvordering te starten. Werkgever voert in kort geding aan dat hij gevolg wenst te geven aan het deskundigenoordeel, omdat de verzekeringsarts van het UWV geen overleg met hem of de bedrijfsarts heeft gepleegd.

De kantonrechter volgt het standpunt van werkgever. Ook de kantonrechter stelt dat het op zijn minst voor de hand had gelegen dat de UWV verzekeringsarts inlichtingen had ingewonnen bij werkgever en/of bedrijfsarts om zo een evenwichtig beeld te krijgen van de situatie rondom de ziekte van werknemer.

Voorbeeld 2

Werknemer in kwestie is ziek, maar wordt door de bedrijfsarts in staat geacht om op arbeidstherapeutische basis voor een paar uur in de week werkzaamheden te verrichten, om zo te reïntegreren naar een volledige werkweek. Werknemer verricht enkel op de eerste dag op arbeidstherapeutische basis werkzaamheden, maar daar blijft het ook bij.

Werknemer laat weten niet meer te zullen verschijnen en in reactie daarop stopt werkgever de loonbetalingen aan werknemer. Na ruim anderhalve maand vraagt werknemer een deskundigenoordeel aan bij het UWV en ook hier wordt werknemer arbeidsongeschikt geacht.

Ook in deze procedure wilde de kantonrechter geen betekenis toekennen aan het deskundigenoordeel, daar het de kantonrechter volstrekt onduidelijk was waarom de deskundige van het UWV in het kader niet de moeite heeft genomen om werkgever te raadplegen.

Conclusie

De zogenaamde second opinion van het UWV is in veruit de meeste gevallen voor de rechter het doorslaggevende oordeel over de arbeids(on)geschiktheid van de werknemer. Maar als het UWV zonder hoor en wederhoor een bepaalde conclusie trekt, is er een behoorlijke kans dat de werkgever (of werknemer) deze conclusie met succes bij een rechter kan aanvechten.