Aanpassing ontslagrecht slecht voor werknemers, werkgevers en de economie

19 augustus 2012  door Redactie Ontslag.nl

De plannen om het ontslagrecht en de WW aan te passen, vormen een ordinaire bezuinigingsmaatregel van de overheid. Het geld dat werkgevers nu kwijt zijn aan ontslagvergoedingen komt straks (afgezien van het verplichte transitiebudget, maar dat kan niet vrij worden besteed) niet meer ten goede aan de werknemers, maar aan de overheid.

Werkgevers moeten namelijk (maximaal zes maanden; dit geldt ook voor werknemers met een tijdelijk contract dat niet wordt verlengd!) mee gaan betalen aan de WW-uitkering die ontslagen werknemers ontvangen.

Het wordt voor werkgevers dus goedkoper om (oudere) werknemers met lange dienstverbanden te ontslaan, maar tegelijkertijd wordt het voor werkgevers veel duurder als zij werknemers met korte dienstverbanden willen ontslaan of tijdelijk contracten niet willen verlengen.

Ontslagkosten voor werkgevers nemen niet af

Het uitgangspunt van de plannen is “lastenneutraliteit voor werkgevers op macro niveau”. Het doel van de plannen is dus niet om het voor werkgevers goedkoper te maken om werknemers te ontslaan, maar om te besparen op de overheidsuitgaven.

Voor werkgevers zullen de ontslagkosten door deze plannen dus helemaal niet afnemen. Integendeel, werkgevers die werken met veel korte tijdelijke contracten die niet worden verlengd zullen hierdoor juist duurder uit zijn. Ook kleinere bedrijven, die in de huidige situatie veelal gebruik maken van de opzeggingsmogelijkheid via het UWV Werkbedrijf, zullen door de plannen met hogere kosten geconfronteerd worden.

Werkgevers lopen meer risico’s bij ontslag

Voorts lopen werkgevers het risico dat ze, naast het verplichte transitiebudget van maximaal een half jaar salaris dat zij aan de ontslagen werknemers moeten betalen, ook nog een vergoeding wegens verwijtbaar ontslag aan ontslagen werknemers moeten betalen. De vergoeding wegens verwijtbaar ontslag bedraagt in beginsel maximaal een jaarsalaris, maar de rechter kan deze vergoeding eventueel verhogen.

Ook lopen werkgevers het risico dat het ontslag, als de betreffende werknemer het ontslag bij de rechter aanvecht, ongedaan gemaakt wordt. Door het wegvallen van de preventieve ontslagtoets wordt het risico op verwijtbaar ontslag voor de werkgever bovendien groter. De werkgever mag de werknemers immers zonder voorafgaande toetsing door een derde (lees: de kantonrechter of het UWV WERKbedrijf) ontslaan. Vooraf vindt er dus helemaal geen controle meer plaats. Hierdoor zal het risico op fouten bij de werkgever toenemen, waardoor dit later weer zeer nadelige (financiële) gevolgen voor de werkgever kan hebben.

Ontslagplannen slecht voor de economie

Bovendien zullen deze plannen de economie niet ten goede komen, hetgeen eveneens ongunstig is voor werkgevers. De ontslagen werknemers mogen het transitiebudget immers niet vrij besteden, dus ook niet aan hun hypotheek of consumptieve doelen. Dit budget moet door de werknemers verplicht worden aangewend ten behoeve van scholing of outplacement.

Werknemers kunnen hun lasten dus alleen maar betalen met hun WW-uitkering, die aanzienlijk lager is dan het loon dat zij bij de werkgever ontvingen. Vooral werknemers met een loon dat boven het maximumdagloonligt zullen, wanneer zij in de WW terechtkomen, te maken krijgen met een enorme inkomensterugval die zij niet meer kunnen opvangen met een ontslagvergoeding.

Ontslagen werknemers zullen door de plannen dus veel eerder en vaker met liquiditeitsproblemen te maken krijgen, waardoor zij enorm zullen moeten bezuinigen, of erger, noodgedwongen hun woning zullen moeten verkopen. Gelet op de reeds bestaande economische crisis en de hiermee samenhangende ingestorte huizenmarkt, zullen deze problemen hierdoor alleen maar nog verder toenemen.

Fundamenten onder ontslagrecht uit gehaald

De huidige plannen om het ontslagrecht en de WW aan te passen zijn dus niet alleen verwerpelijk vanwege het feit dat hiermee de fundamenten van het ontslagrecht onderuit worden gehaald, maar de timing van deze plannen zal naar verwachting eveneens desastreuze gevolgen hebben voor de economie.